Υπάρχει πολλή συζήτηση σχετικά με το να είστε προσεκτικοί κατά τη διάρκεια ταξιδιών σε δάση ή πάρκα, αλλά θα συναντήσουμε μόνο κρότωνες εκεί; Δυστυχώς, μπορούν επίσης να παραμονεύουν στον κήπο του σπιτιού μας. Πώς να τα απαλλαγείτε αποτελεσματικά για να απολαύσετε το κλίμα της άνοιξης και του καλοκαιριού; Εδώ είναι οι προτάσεις μας.
Λαμβάνουν αίμα μια για πάντα
Οι περισσότερες από τις εξειδικευμένες επιστημονικές πληροφορίες σχετικά με τα τσιμπούρια, πιθανότατα μπορούμε να παρακάμψουμε, να περιοριστούμε σε αυτές που θα είναι χρήσιμες για εμάς, εάν, Θεέ μου, θα έχουμε επαφή μαζί τους. Τα γεγονότα είναι ότι τα τσιμπούρια σε οποιαδήποτε μορφή τρέφονται με σπονδυλωτά (συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων), έτσι μας κυνηγούν τόσο τους ενήλικες όσο και τα προηγούμενα αναπτυξιακά στάδια τους: προνύμφες και νύμφες.
Σε κάθε ένα από αυτά τα στάδια, τα τσιμπούρια συλλέγουν αίμα μόνο μία φορά, και αυτό διαρκεί πολύ χρόνο. Ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξης, η σίτιση διαρκεί από 4 έως 10-12 ημέρες. - λέει ο Δρ Ewa Mierzejewska από το Τμήμα Παρασιτολογίας, Τμήμα Βιολογίας, Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. - Κατά τη διάρκεια της σίτισης, τα τσιμπούρια εισάγουν ένα κοκτέιλ ουσιών που υποστηρίζουν τη συλλογή αίματος το πρωί. Αυτές οι ουσίες μπορούν να προκαλέσουν αλλεργικά συμπτώματα και σοβαρή φλεγμονή, ειδικά στην πληγή που προκαλείται από κρότωνες που διεισδύουν στα αιμοφόρα αγγεία, προσθέτει.
Ένα επικίνδυνο φορτίο
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το τσιμπούρι ενηλίκων έχει μέγεθος λίγων χιλιοστών, τις προνύμφες ή τις νύμφες τους, οι οποίες είναι ακόμη μικρότερες, ενδέχεται να μην τις παρατηρήσουμε καθόλου. Έτσι δεν θα ξέρουμε ότι έχουμε δαγκωθεί καθόλου. Ειδικά επειδή το σάλιο τους περιέχει επίσης ένα αναισθητικό για να ξεγελάσει το ανοσοποιητικό σύστημα του ξενιστή. Το ίδιο το δάγκωμα δεν είναι επικίνδυνο, το πρόβλημα είναι οι ουσίες που μπορούν να εισέλθουν στο σώμα του θύματος σε αυτήν την περίπτωση.
Κατά τη σίτιση των κροτώνων, μπορούν να μεταφερθούν επικίνδυνοι μικροοργανισμοί (βακτήρια, ιοί, πρωτόζωα), προκαλώντας επικίνδυνες και συχνά δύσκολες στη διάγνωση ασθενειών. Προς το παρόν, το πιο σοβαρό πρόβλημα είναι η νόσος του Lyme, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την εγκεφαλίτιδα που προκαλείται από κρότωνες, την babesiosis ή τις ασθένειες rickettsial - λέει ο Δρ Mierzejewska.
Πού μπορείτε να περιμένετε τσιμπούρια;
Η έρευνα επιστημόνων από την SGGW δείχνει ότι το 30-40 τοις εκατό. Αυτά τα αραχνοειδή είναι φορείς της νόσου του Lyme, στην επαρχία. Mazowieckie, οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται στο δάσος Kabacki και στο δάσος Bielański. Αλλά δεν χρειάζεται να πάτε στο δάσος για να έρθετε σε επαφή με τσιμπούρια. Τα τσιμπούρια πλησιάζουν τους ανθρώπους με τη βοήθεια των ζώων που τρέφονται. Ενώ τα οξιά, οι αλεπούδες, οι άλκες, τα ελάφια και τα περιστέρια έχουν πολύ περιορισμένη επαφή μαζί μας, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική στην περίπτωση των κατοικίδιων ζώων. Αρκεί ένας σκύλος ή μια γάτα να "χάσει" ένα μεθυσμένο θηλυκό τσιμπούρι στον κήπο του σπιτιού και μετά από λίγο θα έχετε αρκετές χιλιάδες αυγά στην άμεση γειτνίαση (η γυναίκα γεννά 2-5 χιλιάδες αυγά το χρόνο), από τα οποία θα αναπτυχθούν νεαρά, πεινασμένα άτομα .
Το κούρεμα βοηθά!
Τα τσιμπούρια δεν κατοικούν ποτέ σε ολόκληρη την περιοχή ομοιόμορφα, αλλά επιλέξτε μέρη που είναι βολικά για αυτούς. Προσκολλούνται με ανυπομονησία σε ψηλά χόρτα, θάμνους, ειδικά φυλλοβόλα (φουντουκιά), ύψους έως 1,5 μ. (Όσο νωρίτερα το στάδιο ανάπτυξης ενός κρότου, τόσο χαμηλότερο θα είναι). Τους αρέσουν επίσης μέρη όπου υπήρχε προηγουμένως όρθιο νερό. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να βρεθούν αλλού. Τα πεινασμένα τσιμπούρια που αναζητούν το θήραμα μπορούν να αφήσουν τις άνετες θέσεις τους και να κυνηγήσουν σε δυσμενές έδαφος. Εντοπίζουν τέλεια τις διαδρομές που συχνάζουν περισσότερο από άγρια θηράματα, τρωκτικά και ανθρώπους. Όταν ένα τσιμπούρι τρίβεται πάνω στο βιότοπο, περνά γρήγορα στο σώμα του νέου ξενιστή. Δεν είναι αλήθεια ότι τα τσιμπούρια πέφτουν από τα δέντρα καθώς δεν έχουν αναπήδηση πόδια.
Προκειμένου να προστατευτείτε από την παρουσία κροτώνων στον δικό σας κήπο, αξίζει να φροντίσετε για τακτική κοπή και απομάκρυνση της βλάστησης - προειδοποιεί ο Δρ Mierzejewska - Αξίζει επίσης να αφαιρέσετε διάφορα αντικείμενα που μπορούν να δημιουργήσουν κρυψώνες για τρωκτικά. Αυτοί είναι οι κύριοι οικοδεσπότες νεαρών κροτώνων και μπορούν να τους μεταφέρουν στον κήπο εάν τα τρωκτικά βρίσκουν εκεί ευνοϊκές συνθήκες.
Δύσκολο να εξοντωθεί
Τα τσιμπούρια δεν έχουν φυσικούς εχθρούς, καθώς δεν είναι τροφή για άλλα ζώα. Όχι μόνο αυτό, είναι πολύ ανθεκτικά ακόμη και σε σκληρές φυσικές συνθήκες. Το μόνο πράγμα που μπορεί να περιορίσει τον αριθμό τους είναι εξαιρετικά κρύοι χειμώνες και μακροχρόνια ξηρασία. Αισθάνονται καλύτερα όταν η υγρασία του αέρα είναι 60-85 τοις εκατό.
Δεν υπάρχουν 100% αποτελεσματικές μέθοδοι καταπολέμησης αυτών των παρασίτων. Στην πραγματικότητα, ο μόνος σίγουρος τρόπος είναι να κάψετε το γρασίδι, αλλά είναι γνωστό ότι μπορεί να προκαλέσει πολύ περισσότερες απώλειες και κινδύνους, επομένως είναι δύσκολο να το συστήσετε. Υπάρχουν επίσης διάφορες χημικές ουσίες (τα αποκαλούμενα απωθητικά) που προσπαθούν να εξοντώσουν αυτά τα παράσιτα. Ένας από τους πιο ευρέως χρησιμοποιούμενους παράγοντες είναι το Dett (Ν, Ν-διαιθυλ-m-τολουαμίδιο). Είναι ένα δραστικό συστατικό που περιέχεται σε διάφορα παρασκευάσματα που διατίθενται στο εμπόριο. Το πρόβλημα είναι ότι πρόσφατα υπήρξαν αναφορές για τη βλαπτικότητά του στον άνθρωπο.
Ωστόσο, λόγω της βλαπτικότητάς του, χρησιμοποιήθηκαν άλλες ουσίες με παρόμοιο αποτέλεσμα, αλλά μη τοξικές για τον άνθρωπο, όπως το IR3535 ή η ικαριδίνη. Στην πράξη, υπάρχουν πολλά παρασκευάσματα στην αγορά που περιέχουν αυτές τις ουσίες σε διάφορες συγκεντρώσεις.
Τι λένε τα φυτά;
Αρκετά δημοφιλής είναι η άποψη ότι τα τσιμπούρια δεν τους αρέσει η μυρωδιά ορισμένων φυτών, γι 'αυτό αξίζει να μεγαλώνουν στους κήπους σας. Περιλαμβάνουν το χρυσάνθεμο Dalmatian (επίσης γνωστό με άλλα ονόματα, συμπεριλαμβανομένου του moruna broadleaf), tansy (εικόνα), calamus και catnip. Μεταξύ των λαϊκών μεθόδων καταπολέμησης των κροτώνων, μπορείτε να βρείτε συμβουλές, όπως να διασκορπίσετε τριμμένα κελύφη κρεμμυδιών στον κήπο, χρησιμοποιώντας εκχύλισμα χρένου ή κληματίτη. Πόσο αποτελεσματικό είναι δύσκολο να το πούμε, αλλά οι επιστήμονες είναι δύσπιστοι.
Ορισμένα φυτά, όπως το tansy και η λεβάντα, θεωρούνται "απωθητικά τσιμπούρια". Ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία για την αποτελεσματική λειτουργία τους - παραδέχεται ο Δρ Mierzejewska.
Φυτά όπως το tansy και η λεβάντα δεν θα τρομάξουν το πεινασμένο παράσιτο. Τα ίδια τα αιθέρια έλαια που εφαρμόζονται στο δέρμα παρέχουν μόνο προσωρινή προστασία καθώς εξατμίζονται γρήγορα. Από τις προκαταρκτικές μου παρατηρήσεις, φαίνεται ότι το λάδι βανίλιας τους δελεάζει ακόμη - λέει ο MSc. Η Ewa Sady από το Ανεξάρτητο Τμήμα Εφαρμοσμένης Εντομολογίας στη Σχολή Κηπουρικής, Βιοτεχνολογίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου, Πανεπιστήμιο Επιστημών Ζωής της Βαρσοβίας.
Το περιεχόμενο του άρθρου εμφανίστηκε στον ιστότοπο με ευγενική παραχώρηση του dom.wp.pl. Ο συγγραφέας του κειμένου: Tomasz Bodył